try this because it is as it should be
Excuses voor het woordgrapje hierboven (nuja als je ons volgt dan weet je dit)… Maar oké! Onlangs waren we in Antwerpen, de gelegenheid liet ons toe te blijven slapen. Wat betekent…oh ja…dat we natuurlijk konden gaan eten, zonder zorgen, zonder auto…Veeeeeeel alcohol…
We gingen onze verlanglijst af. Bij de meeste mensen is de verlanglijst zo het winkelmandje op bol.com of zalando met die items waar je van droomt om eens te bestellen. Bij ons…is het verlanglijstje een notitie in onze gsm met een opsomming van chefs/resto’s/bar’s en foodtrucks die we ooit willen aandoen. We hebben bewust de lijst gedigitaliseerd omdat het papierke reeds verschillende keren was ondergekwijld.
Maar daar stond dus een naam te blinken die we direct wouden doen.
Gelegen op enkele straten van de Meir vind je deze foodie-heaven met aan het roer chef Olivier, en onder het toezicht van gastvrouw Inger.
Het is veel om ervan uit te gaan dat ze weten wat ze doen. Maar na 20 jaar, verschillende medailles, één astrologische vermelding en een Gault & Millau score van 16 op 20, denk ik wel dat ze weten wat ze doen. En wat meer is, ze doen het zoals het moet.
De feeling als je binnenkomt is gewoon lekker warm, indirect licht en relax cosy stoelen. Yes…we waren er klaar voor. Na enkele overheerlijke hapjes, zoals het moet, begonnen we aan hun gastronomische wandeling.
First (hier links): gebrande zeekat met handgepelde garnalen. De saus was overheerlijk (een constante doorheen de maaltijd, gelukkig was het een wandeling dus ik vermoed dat die calorieën dan ook niet tellen) de garnalen waren puur en top, en de zeekat was gegrild/gebrand zoals het moet.
Oké, de eerste piste van het parcours goed doorkomen. Tijd om op adem te komen, genieten van het uitzicht, bijtanken (we namen de aangepaste wijnen). En dan gingen we verder naar zee: schartong uit den Noordzee met Zeeuwse mosselen. En verder kuieren door de velden met een taartje van kalfsstaart en gebakken kalfszwezerik. Beide betoverend mooi op je bord, met een perfecte afwerking. Echt zoals het moet.
Hierna begonnen we aan onze klim langs de boerderijen en velden
- Signature dish: gekarameliseerde schouder van melkgeit (als je twijfelt…gewoon niet twijfelen!)
- Canadese dry-aged entrecôte: om bij weg te smelten
And again: de sauzen…kon ik er maar in zwemmen (het bord was echter te klein). Twee sappige stukken vlees, zoals het moet.
Maar na de klim was de finish in zicht. Geen medaille voor moed en zelfopoffering. Echter wel uitblazen, schoenen uitdoen (niemand heeft dit gezien) en zoet afsluiten, zoals het moet.
Het erge was dat we nadien aan onze tweede wandeling naar het hotel moesten beginnen. Deze keer zonder culinaire versnaperingen. NIET zoals het moet.
Maar topavond, beetje stijf van de kilometers. En indien jij een gastronomische wandeling wilt beleven, zoals het moet, ga naar Kommilfoo.